vrijdag 3 mei 2013

Zo waarlijk ...

Nog een laatste gedachte over de inhuldiging van koning Willem-Alexander. Nadat hij in de Nieuwe Kerk de eed had afgelegd met een krachtig: "Zo waarlijk helpe mij God Almachtig", werd leden van de Tweede Kamer en de Overzeese Gebiedsdelen de mogelijkheid geboden hun trouw aan het Koningshuis te bevestigen. Zestien politici wilden dat niet. De meesten van hen waren zo consequent geweest om thuis te blijven. De overigen konden kiezen uit twee vormen: de 'eed' en de 'belofte' met de volgende formuleringen: 'Zo waarlijk helpe mij God Almachtig' of 'Dat beloof ik'.

De Kamerleden werden zo gedwongen om openlijk en voor een miljoenenpubliek hun geloof in God te betuigen of niet. Dat is een haast ongehoorde uitdaging in een land waar geloof gezien wordt als iets wat absoluut privé is. Hoe dan ook - ik heb het niet geteld - maar ik schat dat ongeveer de helft van de gevraagden koos voor de eed en de andere helft voor de belofte. Opmerkelijk was dat de leden van de Overzeese Gebiedsdelen bijna allemaal kozen voor de eed.

Dat alles betekent - maar dat wisten wij al - dat een groot deel van onze bevolking en de leiders niet meer gelooft in het bestaan van God, in ieder geval niet met Hem wil rekenen en zich niet door Hem wil laten 'gezeggen'. Dat deed mij denken aan het onderzoek wat Dick Slikker, directeur van ProjectCare, heeft gedaan en op 24 april in deze rubriek aangehaald werd: Minder God, meer crisis (klik op de kleine oranje icon op de startpagina om het artikel op te zoeken en te lezen). Hoe verder wij van God afdwalen hoe meer wij persoonlijk en als volk in problemen komen. Romeinen 1:28 zegt het zo: "Daar zij het verwerpelijk achtten God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan een verwerpelijk denken om te doen wat niet betaamt". God loslaten heeft altijd verstrekkende consequenties: privé en als natie.